İhtiyati hacizlerin fekki ve teminat mektubunun iadesi halinde tahsil harcının alınması mümkün değildir

Somut olayda,  ödeme emrine tüm borçlular tarafından yasal süresinde itiraz edildiği, itirazın iptali davasının açılmadığı, takibin kesinleşmediği, takip dosyası kapsamındaki ihtiyati hacizlerin kaldırılmasının hem alacaklı, hem de borçlu vekili tarafından talep edildiği, tahsil harcı dosyaya yapılan ödemeler nedeniyle alınan bir harç olup, şikayete konu dosyada haricen veya doğrudan yapılan bir ödeme söz konusu olmadığı gibi,  icra takibinin de henüz kesinleşmediği, ihtiyati haciz kesin hacze dönüşmediğinden ihtiyati haczin fekki için  492 sayılı Harçlar Kanunu’nun 23. Maddesi uyarınca tahsil harcı  alınamayacağı, İstanbul Bölge Adliye 21. Hukuk Dairesi 2022/342 E. 2023/3260 K. Onanmıştır. Yargıtay 12. HD 2024/979 E. 2024/5607 K.

Tahsil harcı, ancak icra takibi sırasında, takip dosyasına münhasıran yapılan ödemelerden kesilen bir harç olup, takip kesinleşmediği müddetçe ihtiyati haciz, icrai hacze dönüşmeyeceğinden ve dolayısıyla bu durumda ihtiyati haciz icra takip işlemi sonucunu doğurmayacağından ihtiyati haciz kapsamında, ihtiyati hacizlerin fekki ve teminat mektubunun iadesi talebi nedeniyle tahsil harcının alınması mümkün değildir. ( Yargıtay 12. Hukuk Dairesinin  2022/1389 Esas,  2022/7989 Karar sayılı ilamı )

ödeme emri davacı borçluya 23.02.2019 tarihinde tebliğ edildiği, borçlu yanca 29.05.2019 tarihinde borcu itiraz dilekçesi sunulduğu, icra dosyası içeriğinde itirazın kaldırıldığına yönelik mahkeme kararı bulunmadığından takibin henüz kesinleşmediğinin kabulü gerektiği, bu durumda ihtiyati haciz icra-i hacze dönüşmediğinden, ihtiyati hacizlerin fekki ve teminat mektubunun iadesi sırasında tahsil harcı alınamayacağına hükmetmiştir. ( Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2022/12207 E. 2023/3912 K. )

İhtiyati haczin icrai hacze dönüşmeyeceği ve bu durumda ihtiyati haczin icra takip işlemi sayılmayacağı gerekçesiyle, ihtiyaten haczedilen mallardaki hacizlerin fekki nedeniyle tahsil harcı da alınamayacağına karar verilmiştir. Yargıtay 12. H.D. 2022/11644 E. 2023/3713 K.)